Dyfytyresia

Fjala arabe “rija” mbart kuptimet e dyfytyr�sis�, t� shfaqjes s� jashtme t� rreme, t� munges�s s� sinqeritetit, t� hipokrizis�, t� d�shir�s p�r t’u dukur. Rr�nja e saj �sht� fjala “ru’jet”, q� ka kuptimin “shoh”. Pra, angazhimi n� nj� sjellje me q�llimin q� ta v�n� re t� tjer�t. Si koncept, ka kuptimin e t� kryerit t� di�kaje t� stisur, kryesisht ibadet, p�r hir t� t� tjera qenieve p�rve� Allahut, duke synuar t� fitohen l�vdatat e njer�zve, me d�shir�n q� t� fitohet dashuria e t� tjer�ve, si dhe t� ndiqen q�llime krejt t� tjera, jasht� q�llimit p�r t’u afruar tek Allahu. N� rastin e rijas� apo t� dyfytyr�sis�, vepra nuk �sht� e nevojshme q� t� p�rkoj� me q�llimin. Prandaj edhe mund t� thuhet k�shtu: kund�rshtia e plot� ose e pjesshme e q�llimit t� v�rtet� t� njeriut me vepr�n e v�n� n� jet�, pra t� kryerit e di�kaje t� kund�rt me q�llimin dhe pritja e nj� rrjedhimi t� caktuar prej k�saj, p�rb�n rija ose dyfytyr�si. E kund�rta e k�saj �sht� ihlasi. N� rastin e rijas� kemi t� b�jm� me nj� g�njesht�r t� dyfisht�. Dyfytyr�shi, duke th�n� se po kryen p�r hir t� Allahut nj� pun� q�, n� t� v�rtet�, po e kryen p�r hir t� njer�zve, thot� nj� g�njesht�r. Po ashtu, duke pohuar se e pret shp�rblimin nga Allahu nd�rkoh� q�, n� t� v�rtet�, e pret nga njer�zit, shpreh edhe g�njeshtr�n e dyt�. Kjo �sht� nj� r�nie dhe degradim i plot� i individualitetit. Rijaja ka lidhje t� ngusht� edhe me nifakun, edhe me shirkun. Si n� Kuran, ashtu edhe n� Sunet,[1] namazi p�rmendet n� krye t� ibadeteve n� t� cilin mund t� shfaqet m� s� shumti rijaja apo dyfytyr�sia. �sht� e qart� se namazi, si shtyll� e fes�, mbart nj� r�nd�si shum� t� madhe q� t� kryhet me ihlas e me past�rti t� q�llimit. N� lidhje me rijan�, d�shirojm� t� citojm� nj� pjes� prej vepr�s s� famshme “Er Riaje” t� Muhasibiut: “Rijaja �sht� t� synuarit nga ana e robit e dikujt tjet�r n� ibadete p�rve� Allahut. Argument p�r k�t� �sht� ky ajet i Allahut: “Kush k�rkon (vet�m) jet�n e k�saj bote dhe stolit� e saj, kundrejt veprave t� tyre u dhurojm� vet�m n� k�t� bot�, nd�rsa n� jet�n tjet�r p�r ta nuk ka kurrgj� ve� zjarrit. Pun�t e kryera u kan� shkuar d�m dhe �’jan� ende duke kryer jan� t� kota.” (Hud, 15-16) K�ta jan� quajtur “murai” ose dyfytyr�sh. N� nj� tjet�r ajet thuhet: “P�r ata q� t� ligat e tyre i b�jn� kurth, ka nj� d�nim t� ashp�r. Dhe kurthi i tyre prishet.” (Fatir,10). Edhe p�r k�ta �sht� th�n� se jan� dyfytyr�sh. N� nj� tjet�r ajet tregohet: “Ne ju ushqejm� ju p�r hir t� Allahut. Andaj nuk k�rkojm� prej jush as shp�rblim e as nuk presim ndonj� fal�nderim.” (Insan, 9) Zoti i Madh�ruar na b�n t� ditur se ai q�, n�p�rmjet vepr�s s� vet, synon k�t� bot� dhe stolit� e saj, edhe vepr�n e tij e ka t� lidhur ve� me bot�n. N� lidhje me k�t� ka shum� ajete. Ja edhe disa hadithe: 1.”Kur engj�jt ngren� tek Allahu vepr�n e nj� robi, Ai u urdh�ron atyre: ‘Ky rob imi, n�p�rmjet vepr�s s� vet, nuk m� ka synuar Mua. Bashk� me vepr�n e vet, hidheni n� Xhehenem!’”[2] Edhe k�tu flitet p�r d�shir�n p�r t� mirat dhe stolit� e k�saj bote. Kjo vlen vet�m p�r ata q� nuk d�shirojn� asgj� tjet�r ve� k�saj. 2. Pyetjes “�’�sht� shp�timi?”, Profeti yn� (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi t�!) i �sht� p�rgjigjur n� k�t� m�nyr�: “Shp�timi mb�rrihet kur njeriu, me ibadetin e tij ndaj Allahut, nuk synon admirimin e njer�zve.”[3] 3. Profeti yn� ka th�n�: “Kushdo q� me vepr�n e tij b�n rija e mundohet t� bjer� n� sy, Allahu e trajton sipas k�tij synimi.”[4] 4. Ebu Hurejre transmeton nj� hadith q� shpjegon p�r fatin e tre njer�zve: nj�ri kish luftuar n� rrug� t� Allahut, tjetri kish dh�n� sadaka prej pasuris� q� kishte n� zot�rim dhe tjetri kishte lexuar shum� e shpesh librin e Allahut. Allahu u thot� atyre: “Ju g�njeni. Ju i b�nit k�to q� njer�zit t� thoshin: “Filani �sht� luft�tari i mir�, filani �sht� bujar, filani �sht� i ditur.” Profeti yn� transmetohet t’i ket� p�rshkruar ata si “tre njer�zit e par� q� do t� shkojn� n� zjarr.” 5. N� nj� hadith kudsi �sht� th�n� k�shtu: “Rijaja q� i �on kot pun�t e njer�zve �sht� rijaja kur njer�zit, n� ibadetin ndaj Allahut, d�shirojn� (admirim nga) njer�zit.” Nd�rsa zemra e atyre q� jan� t� drejt� e t� past�r n� pun�t e tyre rr�fen k�shtu: “Ne ju ushqejm� ju p�r hir t� Allahut. Andaj nuk k�rkojm� prej jush as shp�rblim e as nuk presim ndonj� fal�nderim.” (Insan, 9) N� p�rfundim, del se rijaja �sht� d�shira p�r t’u dukur, q� me vepr�n ton� t� gjejm� k�naq�sin� e tjet�rkujt p�rve� Allahut apo me ibadetin ton� t� g�zojm� admirimin e tjet�rkujt p�rve� Allahut. Rijaja, apo dyfytyr�sia, �sht� nj� prirje, nj� d�shir�. Ndahet n� dy lloje, nd�r t� cilat nj�ra e r�nd� dhe tjetra e leht�, por sidoqoft�, q� t� dyja mbeten rija. Rijaja e r�nd� dhe e madhe Kur robi i b�n ibadet Allahut, n� vend q� ta b�j� k�t� p�r hir t� Allahut, e b�n p�r t� fituar admirimin dhe l�vdatat e njer�zve, kemi t� b�jm� me rija t� r�nd� ose t� madhe. K�shtu, Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi t�!) ka th�n�: “N� bindjen ndaj Allahut mos d�shiro njer�zit!”[5] Gjendja e tre njer�zve t� p�rmendur m� sip�r p�rb�n nj� shembull p�r k�t�. Edhe ata, n� vend q� t� d�shironin admirimin e Allahut, d�shironin admirimin e njer�zve. E pra kjo, n� syt� e Allahut, �sht� di�ka shum� e keqe. N� nj� tjet�r hadith, Profeti yn� i dashur ka th�n�: “N� Dit�n e Kiametit, atij q� ka b�r� rija i b�zahet n� sy t� t� gjitha krijesave: O m�katar! O njeri mashtrues! Ibadetet e tua shkuan kot, sevapet t’u fshin�! Shko e k�rkoje sevapin tek ata p�r t� cil�t ke b�r� ibadet!”[6] Sipas hadithit t� p�rmendur m� sip�r p�r tre njer�zit, Profeti yn� i dashur, duke prekur mbi gju Ebu Hurejren, i thot�: “O Eba Hurejre! N� Dit�n e Kiametit, k�ta jan� njer�zit e par� me t� cil�t Allahu do t� ndez� zjarrin e Xhehenemit.”[7] N� v�shtrimin e Allahut, kjo �sht� rijaja m� e madhe. N� nj� hadith t� transmetuar nga Sheddat bin Eusi, Profeti yn� (paqja qoft� mbi t�!) thot�: “M� e frikshmja e gj�rave p�r t� cilat trembem p�r umetin tim �sht� rijaja.”[8] S�rish Sheddat bin Eusi rr�fen: “Nj� dit�, e pash� Profetin duke qar�. Kur e pyeta p�r arsyen, m� dha k�t� p�rgjigje: ‘Kam frik� p�r umetin tim p�r nj� vep�r: shirkun… Por umeti im nuk do t’u falet idhujve, diellit, h�n�s, gurit etj… Mir�po do t� fusin rija n� veprat e tyre. E pra kjo �sht� m� e frikshmja e gj�rave q� u trembem.”[9] Rijaja e leht�. Kemi t� b�jm� me rija t� leht� kur n� n�nshtrimin e ibadetin ndaj Allahut synojm� edhe sevapin e Zotit, edhe admirimin e njer�zve, duke i bashkuar t� dyja k�to n� zem�r. Ky bashkim p�rb�n rijan� e leht� dhe ka kuptimin e trazimit t� shirkut n� veprat tona, pasi duke krahasuar, n�se n� rastin e par� kemi t� b�jm� me d�shir�n p�r k�naq�sin� e njer�zve dhe aspak t� Allahut, n� t� dytin p�rziejm� t� tjer� n� ibadetin q� b�jm� p�r Zotin, teksa presim admirim nga t� dyja pal�t. N� nj� hadith t� transmetuar prej Ebu Hurejres, Profeti yn� i dashur thot�: “Allahu thot�: ‘Un� nuk kam kurrfar� ortaku. N�se dikush, n� vepr�n e kryer p�r mua, trazon edhe t� tjer�, un� jam larg asaj vepre. Ajo vep�r �sht� p�r at� q� �sht� p�rzier n� at� mes.’”[10] K�tu �sht� shprehur nj� lloj rijaje, n� t� cil�n vepruesi d�shiron edhe Allahun, edhe njer�zit. Tavus bin Kejsani rr�fen: “Nj� njeri erdhi tek Profeti yn� dhe i tha: ‘O i D�rguar i Allahut, n�se nj� njeri jep sadaka dhe p�r k�t� ka d�shir� q�, n� k�mbim, ta l�vdojn�, cila �sht� gjendja e tij?’ Profeti yn� nuk u p�rgjigj gjersa i zbriti ajeti: “Kush shpreson t� mb�rrij� te Zoti i vet, t� kryej� vepra t� mira dhe n� adhurimin ndaj Zotit t� mos i trazoj� Atij asnj� ortak.” (Kehf, 110) Allahu e shpalli k�t� ajet si p�rgjigje p�r pyetjen n� lidhje me njeriun q� d�shiron edhe admirimin e Allahut, edhe l�vdatat e njer�zve. Mahmud bin Lebidi, gjithashtu, na transmeton k�t� hadith nga Profeti yn�: “Ajo �ka m� s� shumti i trembem p�r ju �sht� shirku i fsheht�.” “�’�sht� shirku i fsheht�?”, e pyet�n.”Rijaja”, u p�rgjigj Profeti dhe vazhdoi: “Allahu, n� Dit�n e Kiametit, u thot� atyre: ‘Shkoni pas njer�zve t� cil�t ndiqnit n� dynja! A mund t� gjeni ndonj� shp�rblim prej tyre?’”[11] Kasim bin Muhejmere transmeton: Profeti yn� tha k�shtu: “Allahu nuk e pranon vepr�n, n� t� cil�n ka rija qoft� edhe sa nj� far�z hardalli.”[12] Hz. Omeri, kur pa Muadhin t� qante, e pyeti: “P�rse qan?” Muadhi duke treguar kopshtin (ravz�n) e Profetit, u p�rgjigj: “Prej t� zotit t� k�tij kopshti kam d�gjuar fjal�t: ‘Edhe rijaja m� e vog�l �sht� shirk’, ndaj edhe qaj. N� nj� tjet�r hadith thuhet: “Edhe rijaja m� e pakt� �sht� shirk.”[13] Kur Ibn Ebi Mugisi e pyeti Said bin Musejjebin: “N�se dikush b�n nj� mir�si dhe pret q� t� shp�rblehet duke e lavd�ruar, �far� ndodh?”, Bin Musejjebi pyeti: ‘Mos d�shiron q� t� t� shkoj� vepra d�m?” Kur bashk�biseduesi iu p�rgjigj: “Jo”, ai vazhdoi: “N� qoft� k�shtu, at�her� b�je gjith�ka me past�rti p�r hir t� Allahut!” Nj� njeri i tha Ubade bin Samitit: “Un�, me shpat�n time, luftoj n� rrug� t� Allahut. Me k�t� d�shiroj edhe k�naq�sin� e Allahut, edhe l�vdatat e besimtar�ve.” Hz. Ubade iu p�rgjigj duke i th�n�: “P�r ty nuk ka asgj�.” Njeriu p�rs�riti tri her� t� nj�jt�n pyetje dhe mori po t� nj�jt�n p�rgjigje. N� her�n e tret�, Hz. Ubade shtoi edhe k�t� hadith kudsi: “Un� nuk kam kurrfar� nevoje p�r asnj� ortak. N�se dikush, n� ibadetin q� b�n p�r mua, trazon edhe t� tjer�, un� ia l� pjes�n time atij q� adhuruesi ma b�n ortak. Nuk kam nevoj�!”[14] Kurse besimtar�t prej t� cil�ve �sht� i k�naqur, Allahu i p�rshkruan me gjuh�n e tyre: “Ne ju ushqejm� ju p�r hir t� Allahut. Andaj nuk k�rkojm� prej jush as shp�rblim e as nuk presim ndonj� fal�nderim.” (Insan, 9) Ata nuk pranojn� q� n� zemr�n e tyre t’i ngren� fron tjet�rkujt krahas Allahut. Dahhaku thot�: “Kurrsesi mos thoni: ‘Kjo �sht� p�r Allahun dhe p�r ju’, ose ‘Kjo �sht� p�r Allahun dhe p�r farefisnin�’, sepse Allahu nuk ka ortak�.” Kur Hz. Omeri, p�r shkak t� nj� keqkuptimi,[15] fshikulloi nj� njeri, kur m�soi p�r gabimin, i tha: “N�se do, mund t� marr�sh zhd�mtim prej meje.” Njeriu iu p�rgjigj: “Jo, p�r hir t� Allahut dhe p�r hatrin t�nd, heq dor� nga zhd�mtimi.” Hz. Omeri e pyeti: “P�r hatrin tim po heq dor�, apo p�r hir t� Allahut?” “P�r hir t� Allahut”, tha njeriu.”Tani po”, vazhdoi Hz. Omeri. T� gjitha k�to na tregojn� se rijaja e madhe �sht� synimi i admirimit t� njer�zve n� ibadetin ndaj Allahut, nd�rsa rijaja e vog�l �sht� synimi i admirimit t� Allahut dhe t� njer�zve nj�koh�sisht.[16] N� ��shtjen e rijas� duhet ndalur ve�an�risht n� k�to pika: S� pari, gjithsecili mund t� bjer� n� rija dhe, si� thuhet, t� hyj� n� port�n e n�nshtrimit e t� p�rkushtimit ndaj Allahut me rija. Mir�po n�nshtrimi e p�rkushtimi nuk mund t� vazhdohen me rija; njeriu, duke b�r� p�rpara n� rrug�n e ihlasit e t� d�lir�sis�, e braktis rijan� dhe kur mb�rrin ihlasin, at�her� nuk i mbetet gjurm� prej rijas�. Nga nj� tjet�r k�ndv�shtrim, pa e njohur rijan�, pa e ditur se �’do t� thot� rijaja, brenda njeriut nuk lind vullneti dhe forca p�r t� arritur ihlasin. N�se dikush b�n rija dhe as q� e v� re se po e b�n k�t�, at�her� ai s’ka si ta arrij� ihlasin. Nd�rkoh� q� kur u hedhim nj� sy atyre �far� jan� shkruar e th�n� p�r rijan�, kuptojm� se si n� shumic�n e sjelljeve tona fshihet rijaja, nd�rsa ne nuk e ndiejm�. Njeriu, duke u p�rpjekur p�r t� arritur ihlasin, njeh rijan�. Nj�lloj sikurse njohja e egos �sht� nj� port� e hapur p�r dijen dhe njohjen e Allahut; k�shilla e Sokratit “njih vetveten”, fjala e bekuar e transmetuar prej njer�zve t� tasavvufit, “Men arefe nefsehu fekad arafe Rabbehu (Ai q� njeh vetveten, njeh Zotin)”, e shp�rfaqin m� s� miri k�t� t� v�rtet�; po k�shtu, edhe njeriu, teksa p�rpiqet t� mb�rrij� ihlasin, njeh rijan�, hyn prej asaj dere dhe hap pas hapi, shkall� pas shkalle, mb�rrin ihlasin. Njeriu, ato �far� b�n, ndoshta n� fillim i b�n n� m�nyr� artificiale, pa e rrokur kuptimin, p�rmbajtjen dhe thell�sin�, thjesht p�r arsye t� domosdoshm�ris� s� zbatimit t� urdhrit. Madje p�r k�t� ��shtje ka edhe urdh�r t� Profetit. P�r shembull, Profeti yn� (paqja qoft� mbi t�!) ka th�n�: “Teksa lexoni Kuran, qani; n� nuk qani dot, at�her� detyrojeni veten q� t� qani.”[17] Pasi kjo e qar�, me kalimin e koh�s b�het e natyrshme dhe m� pas njeriu, p�rball� gjendjeve q� duhet t� tregohet i ndjesh�m, nuk mund t� mbetet vetvetiu pa u prekur, i pandjesh�m e indiferent. �ka do t� thot� se, si fillim, edhe mund t� shfaqen disa sjellje q� mund t� interpretohen si rija; mir�po njeriu, m� pas, qoft� p�r shkak t� arritjes n� horizontin e dijes n� lidhje me Qenien, cil�sit� dhe emrat e Zotit t� Madh�ruar, qoft� p�r arsye e mendime t� tjera, e v� veten n�n kontroll dhe i l� pas dere t� gjitha ato sjellje q� mund t� konsiderohen si fillestare, nd�rsa p�rvet�son sjellje t� d�lira e t� pastra; p�rvet�son sjellje t� tilla dhe kthehet, tashm�, n� udh�tar t� ihlasit; kurdoher� k�rkon; kur gjen, i duket e pamjaftueshme dhe k�rkon m� tej; k�rkon, k�rkon p�rs�ri… N� k�t� m�nyr�, gjer n� fund t� jet�s s� vet, ndoshta, mund t� kap�rcej� 50 shkall� t� ihlasit, por prap�seprap�, kur thot� “ihlas”, ndrydhet. Me kalimin e koh�s mb�rrin n� nj� gjendje t� till� q�, tashm�, e gjith� duaja e tij �sht� p�r ihlasin; “O Allahu im, t� lutem, dhurom� ihlas”, thot�; me k�t� mendim fle e me k�t� mendim zgjohet… madje edhe kur d�shiron t� tjera gj�ra shum� t� r�nd�sishme, n�se harron t� p�rmend� ihlasin, i rikthehet duas� p�rs�ri dhe k�rkon ihlas. Ashtu sikurse kur rendni e rendni me d�shir�n p�r t� mb�rritur ylberin, edhe dashuria e joshja prej ihlasit, sa m� shum� q� vrapojm�, aq m� shum� e b�n njeriun t� vrapoj� m� tej, si nj� dashuri q� nuk konsumohet kurr�. Sikurse ka shum� lloje t� rijas�, edhe faktor�t q� b�hen shkak p�r rijan� jan� t� shumt�: kryelart�sia, t� p�lqyerit e vetes e t� tjera si k�to u p�rkasin k�tyre faktor�ve. Dikush �sht� “murai” brej kibrit t� vet, dikush �sht� n�n trysnin� e delirit t� madh�shtis� dhe p�r k�t� shkak ka r�n� n� rija. Disa me pen�, disa me mendim, disa prej t� kaluarit t� shum� librave n�p�r duar, disa prej njohjes s� bibliografive e t� tjer� prej njohjes s� shum� njer�zve… shkurt, gjithkush, p�r nj� arsye apo p�r nj� tjet�r, mund t� bjer� n� rija, nd�rsa lart�sia e rrezikut ndryshon nga nj�ri individ tek tjetri. Te nj� njeri mund t� jet� lakmi shum� serioze p�r t� fituar e p�r t� b�r� pasuri; ai mund t� bjer� n� rija p�r shkak t� mallit e t� pasuris�. Tek t� tjer� nj� ambicie e till� mund t� mos ekzistoj�; t� till�t mund t’i d�gjosh shpesh t� thon�: “E �’vler� ka bota!”, por k�ta mund t� ken� nj� dob�si kundrejt gjinis� s� kund�rt. Dikush tjet�r �sht� frikacak dhe p�r t’u dukur e p�r t� treguar se nuk �sht� i till�, b�n rija, p�r shembull, duke k�nduar me z� t� lart� n�p�r err�sir�. N� t� v�rejturit e rijas� mund t� b�jm� fjal� p�r disa shenja. P�r shembull, mund t� v�rehet dikush q� me gjuh�n, me sjelljen, me t� folurit dhe edukat�n e tij duket si nj� njeri shum� i thjesht�, por sapo ndodhet mes njer�zish q� jan� n�n nivelin e tij, shihet se ndryshon sjellje e q�ndrim. Kjo do t� thot� se ai nuk �sht� v�rtet i thjesht�. Ai vet�m sa p�rulet gjer n� tok� kundrejt njer�zve q� jan� n� nivele m� t� larta se ai. Edhe ky �sht� nj� faraoniz�m m� vete. Nd�rsa shenj� e ihlasit, e past�rtis� shpirt�rore, �sht� q� kundrejt triumfuesit e dhunuesit t� tregohesh krenar a kryelart�, nd�rsa kundrejt besimtar�ve kryeulur, me flatrat e modestis� q� prekin tok�n. Ihlas nuk do t� thot� q� t� q�ndrosh me bisht nd�r shal�; ihlasi �sht� lidhja e zemr�s me Allahun; dhe kjo e tregon veten suksessh�m vet�m mes gjendjes s� gajbit (t� padukshmes) dhe gjendjes s� shehadetit (t� dukshmes). Nat�n, madje edhe n� shtrat, n� mas�n q� ndiheni pran� Allahut; edhe n� shtrat, kur iu vjen nd�rmend Zoti, n�se mund t’i mblidhni k�mb�t n� respekt; pra, n�se dita dhe nata juaj jan� nj�lloj, mund t� vler�soheni si zot�rues t� ihlasit. N� dit�t tona rijaja �sht� shum� e p�rhapur. Mbase q� nga koha kur �sht� krijuar bota, mund t� mos ket� ekzistuar ndonj�her� kaq d�shir� p�r t’u dukur sa �’ekziston n� koh�n ton�, sepse n� dit�t tona faktor�t q� �ojn� n� rija jan� t� shumt�: �mimet, pllakatet, duartrokitjet, l�vdatat, garat, maratonat, krenarit� komb�tare, krenarit� e lidhura me p�rkat�sit� e ndryshme… Aq t� shumta jan�, saq� duket sikur askush nuk e llogarit Allahun n� t� gjitha k�to. Njeriut i mund�sohet �do sukses dhe kjo e b�n at� q� t� ndihet krenar p�r plot e plot fitore t� p�rvet�suara, q�, n� t� v�rtet�, as q� i p�rkasin fare atij. N� fakt, �do veprim p�r t’u dukur, �do fjal� p�r t’u dukur �sht� nj� g�njesht�r. Madje ka disa profesione, disa grupime shoq�rore, t� cilat p�rb�jn� secili nganj� mish�rim t� rijas� dhe si t� tilla, mund t� llogariten si nj� g�njesht�r. Madje edhe mir�sia hyjnore paraqitet si t� ishte nj� p�rmas�, nj� zgjatim, nj� nevoj� e aft�sive individuale. Allahu zbret ihsan e mir�si pa mas�; nd�rsa njer�zit, n� vend q� t’i p�rdorin mir�sit� e Allahut p�r t� arritur tek Allahu, vendosin perde mes vetvetes dhe Allahut. N� nj� tjet�r fush�, komplimentet, mrekullit�, shpikjet, parashikimet, dezhavyt�… e sa e sa t� tjera… t� gjitha k�to vijn� ve� prej Allahut. Mir�po ja tek shohim se si njeriu mosmir�njoh�s dhe egoist i kthen t� gjitha k�to n� mjet p�r t� harruar Allahun. Nd�rsa njeriu, edhe n� rastin e m� t� vogl�s mir�si, duhet t� rrotullohet porsi nj� mevlevi e t� thot�: “Allahu im, prej Teje! Allahu im, prej Teje!”