plaku i menqur- ebu derdaja
Jusufi e pyeti babanė e tij: “Baba, mė ke treguar njėherė pėr njė plak, i cili kishte mbjellė njė pemė, frutat e sė cilės do tė mund tė hahen tek mbas 10 vjetėve?”
“Ah, ti sigurisht e ke fjalėn pėr Ebu Derdanė. Po biri im, do tė ta tregoj historinė e tij:
Ai ishte duke mbjellė njė pemė, kur njė djalosh i vogėl e pyeti atė: “Pse o gjyshi im, po lodhesh e po e mbjell kėtė pemė, e cila nuk sjell frute tek pas disa vjetėve e tė cilat nuk do tė mund t’i hash ti?“
Plaku i urtė Ebu Derdaja iu pėrgjigj djaloshit: “A nuk po hamė edhe ne sot fruta, tė cilat i kanė mbjellė baballarėt dhe gjyshėrit tanė, e pse tė mos e bėj edhe unė njė gjė tė tillė pėr nipėrit e mi?”
Kujto biri im hadithin e Pejgamberit tonė tė dashur, Muhamedit, paqja dhe lavdėrimi i Allahut qofshin mbi tė, i cili thotė:
”Nuk ka musliman qė mbjell ndonjė pemė a farė, prej sė cilės ha ndonjė shpend, njeri, kafshė a diē tjetėr, e qė tė mos i llogaritet atij sadaka (lėmoshė).” (Muslimi)
“Shumė mirė”, - i pėrgjigjet Jusufi babait tė tij - “Kur tė ha nesėr ndonjė mollė, do ta marr bėrthamėn e saj e do ta mbjell dhe do tė kujdesem pėr atė pemė, derisa tė rritet. Mjafton ta ngacmojė njė zog mollėn dhe unė do tė fitoj sevape.”
“Po, insha-Allah” iu pėrgjigj babai Jusufit tė vogėl.
Pėrktheu dhe pėrshtati:
Hajret Beluli – Nxėnės nė Medresenė e Linzit (Austri)