Miresia dhe etika e te folurit

N� t� v�rtet�, gjuha �sht� nj� organ, q� ka nj� vler� t� madhe e t� pa�mueshme. Sidoqoft�, kur nj� gjymtyr� e till� e bekuar keqp�rdoret, ajo kthehet n� nj� mjet t� d�msh�m q� e �on njeriun n� rr�nim e fatkeq�si dhe q� i shkat�rron atij jet�n. Gjuha �sht� ajo, me t� cil�n njeriu p�rkujton e madh�ron Zotin e Gjith�fuqish�m. T� urdh�ruarit p�r mir� dhe t� ndalurit prej s� keqes realizohet n�p�rmjet gjuh�s. Njeriu, me gjuh�n e tij, k�ndon librin dhe interpretimin e gjith�sis�, t� ardhur prej p�rjet�sis�, Kuranin; lexon kuptimet e vargjeve dhe ua shpjegon ato t� tjer�ve. Nganj�her�, nj� njeri q� nuk beson, p�rmes t� shprehurit dhe t� ligj�ruarit, kthehet n� besim… N� k�t� m�nyr�, njeriu kryen pun� m� t� mira se gjith�ka mbi t� cil�n lind e per�ndon dielli dhe n�p�rmjet gjuh�s mb�rrin n� m� t� lartat kopshte t� Parajs�s dhe ngre fronin e vet n� maj�n e besnik�ris� hyjnore. Por po ajo gjuh� mund t’i p�rgatis� njeriut edhe rr�nimin. Gjuha �sht� mjet p�r t� gjith� mohimin e fyerjen. Ata q�, me gjuh� shajn� e fyejn� Allahun dhe t� D�rguarin e tij fam�lart�, pik�risht me gjuh� po kryejn� nj� m�kat t� f�lliqur. G�njeshtra, p�rgojimi, shpifja gjithmon� shprehen prej gjuh�s dhe njeriu p�r shkak t� gjuh�s bie n� honin e mashtrimit t� Musejlemes. E pra, i D�rguari i Allahut thot� vet�m nj� fjal� dhe t�rheq v�mendjen vet�m te nj� organ… E pra, tek kjo fjal� e vetme gjenden t� ruajtura qindra e qindra t� v�rteta t� pashprehura dhe ��shtje ndaj t� cilave ne tregojm� fare pak v�mendje. “P�rdoreni goj�n brenda kufijve t� s� lejueshmes, q� un� t’ju premtoj Parajs�n”, thot� Profeti. Kjo nuk do t� thot�: “Mbylleni goj�n dhe t�rhiquni e uluni n� nj� qoshe”, por ka kuptimin q� ta p�rdorim si� duhet. I D�rguari i Allahut nuk e shqipton emrin e organit intim… n� vend t� tij, shprehet duke th�n� “at� q� ka mes k�mb�ve”. Kjo �sht� shprehje e letrar�sis� s� t� folurit t� Tij. Ai edhe duke shprehur gj�ra q� p�r ne jan� krejt t� natyrshme e t� zakonshme, flet me nj� etik� aq t� thell� e aq t� ve�ant�, saq� edhe at� �ka p�r shum� prej nesh mund t� duket e padenj�, ia del ta kthej� n� nj� tablo t� k�ndshme p�r syt� e shum� njer�zve nj�koh�sisht. Ai ishte nj� njeri i pajisur me bukurit� e moralit, t� karakterit e t� natyr�s s� mir�. Duke dashur t� p�rmend� nj� organ, p�rmendja e t� cilit mes njer�zve shihet si e turpshme, i D�rguari i Allahut p�rdor shprehjen n�nkuptuese “at� q� ka mes k�mb�ve”. Ajo �ka kemi mes k�mb�ve �sht� nj� organ shum� i r�nd�sish�m. Vijueshm�ria e gjinis� njer�zore sigurohet n� at� rrug�, por edhe zinaja e tradhtia bashk�shortore, shthurja e gjinis� njer�zore, ndodhin po n� at� rrug�. Me keqp�rdorimin e organit n� fjal�, brezat trazohen me nj�ri-tjetrin dhe vlerat q� �do sistem ligjor duhet t’i mbroj�, p�r k�t� arsye, rr�nohen e zhduken. Si do t� njihen at�sia? Kujt do t’i lihen trash�gima? Kush do t� ket� t� drejt� t� k�rkoj� di�ka prej dikujt? Si do t� mbrohet familja? Si do t� mbahet n� k�mb� kombi? K�to ��shtje dhe t� tjera si k�to jan� t� lidhura vet�m me ndershm�rin� dhe d�lir�sin�. Njer�zit e ndersh�m dhe shoq�rit� q� lindin prej k�tyre njer�zve i vazhdojn� strukturat e brendshme gjer n� Dit�n e Gjykimit; nd�rsa individ�t dhe kombet q� zhyten n� llumin e imoralitetit nuk shkojn� dot qoft� edhe p�rtej nj� brezi. N� thelb, sikurse n� �do ��shtje, edhe n� k�t� ��shtje hap�sira e s� lejuar�s �sht� e gjer� dhe plot�sisht e mjaftueshme. Nuk ka aspak nevoj� t� hyhet n� t� palejuar�n. D�shirat njer�zore mund t� gjejn� fare mir� p�rmbushje brenda sfer�s s� t� lejuar�s. K�rkimi prej njeriut i rrug�s s� hallallit n� k�t� drejtim e b�n at� q� t� fitoj� nj� sevap n� shkall�n e vaxhibit. Kur i D�rguari i Allahut ua sqaroi k�t� ��shtje sahab�ve t� tij, ata pyet�n me habi se si ishte e mundur kjo. I D�rguari i Allahut (paqja qoft� mbi t�!) u dha k�t� p�rgjigje: “N�se nuk do t� ishte n� rrug� t� hallallit, a nuk do t� ishte e ndaluar?”[1] E pra, shmangia e s� ndaluar�s �sht� vaxhib. K�shtu q� angazhimi n� rrug�n e hallallit i siguron njeriut sevap n� shkall�n e vaxhibit.