pronar i qdo gjeje

See the image Ahmeti kishte nj� ferm� t� madhe dhe t� bukur.Kur m�rzitej nga atmosfera e r�nduar e qytetit,shkonte n� ferm�.Ai merrej me vreshtat dhe k�t� e b�nte me shum� d�shir�.Ai kishte edhe nj� djal� t� mir� dhe t� dashur, i cili vazhdimisht i b�nte pyetje. Babi, kush e ka k�t� sht�pi? Allahu, por na e ka l�n� ne n� p�rdorim. Po makin�n, Allahu na e ka dh�n�?. Po, biri im! Allahu na e ka dh�n� edhe makin�n q� ne ta p�rdorim p�r pun�t tona dhe ta fal�nderojm� At�. Po biri im,Allahu �sht� pronari i v�rtet� i �do gj�je.Ai u jep �do gj� njer�zve. H��....,tani e kuptova. Nj� dit�, kur Ahmeti po merrej me vreshtat, pa se bistak�t e rrushit ishin cop�tuar dhe shp�rndar� gjithkund.P�r k�t� arsye u nevrikos shum�. -N�se e kap at� q� e ka b�r� k�t�, do t`ia rregulloj un� qejfin! Nuk ishte e v�shtir� t`i gjej� fajtor�t, sepse pak m� tutje ndodheshin dy breshka mistrece q� vazhdonin t� shkat�rronin bistak�t e rrushit. Ah, more, mistrece...! Pse po e shkat�rroni vreshtin? Ahmeti i d�noi breshkat duke i kthyer me kuriz.Por n�se q�ndronin ashtu, do t� ngordhnin p�r dy dit�.K�t� gj� e pa edhe djali i tij. Prandaj ai deshi t`ia shpjegonte se �`do t� ndodhte me breshkat. Ato e merituan at� d�nim! Kaluan pes� dit� dhe kur djali po hante disa vesh� rrushi, e pyeti babain e tij: Babai, kush e ka k�t� vresht�? Allahu i ka, biri im! Ai na i ka dh�n� q� ta ham�, ta fal�nderojm� At� dhe t`i japim atyre q� nuk kan�. Mir� babi, po ato breshkat q� i ktheve me kuriz t� Allahut jan�? Ahmeti p�r nj� �ast heshti.E kuptoi q0δ kishte b�r� gabim dhe p�r k�t� ndihej i penduar. U ngrit dhe shkoi n� ferm�. "N�se breshkat kan� ngordhur t� pakt�n t`i varros�..." mendoi ai me vete. Kur shkoi pran� breshkave pa nj� zog q� po fluturonte sip�r tyre. Ahmeti mendoi se zogu po hante breshkat e ngordhura dhe ndjeu veten n� siklet.Por �`t� shihte!... Breshkat nuk kishin ngordhur.Zogu q� fluturonte sip�r tyre, mblidhte kokrra rrushi dhe i hidhte n� goj�n e breshkave .Zogu ushqente breshkat, si nj� n�n� q� ushqen f�mij�t e saj. Kur breshkat e pan� Ahmetin, u frik�suan....Menj�her� fut�n kokat brenda n� zhguall. Ahmetit i erdhi turp dhe menj�her� i ktheu breshkat p�r s� mbari.Pastaj tha: "O Allah! T� lutem m� fal....!" Kur u kthye n� sht�pi, Ahmeti i tha djali q� e priste me podrum: Po biri im, edhe breshkat jan� t� Allahut! Allahu �sht� Ai q� ka krijuar �do gjalles�. Ai i ruan dhe i furnizon ato.... nga Jasemina prej Sun 25 Dec 2011 - 15:48 Allahu ju shperblefte per kte tregimi te bukur ...E inshalla prinderit ton jan prej atyre qe pervec ksulkuqes t'ju tregoj femijeve edhe tregime fetare ...se jan me te vertete shume me te bukura se sa ato qe i trillon shkenca shoqerore